Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Το ανώμαλο σύμφωνο Μακεδονικής συμβίωσης

Πολλοί χάρτες κυκλοφορούν με την Μακεδονία την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων. Λες και οι Ρωμαίοι ή το Βυζάντιο δεν κατέκτησαν τον κόσμο στο ενδιάμεσο διάστημα.Η απόσταση που χωρίζει τα σύγχρονα κράτη από την Μακεδονική αυτοκρατορία είναι τεράστια!




















Το ανώμαλο σύμφωνο Μακεδονικής συμβίωσης


Δεν είμαι ιστορικός και η αλήθεια είναι ποτέ δεν γούσταρα ιδιαίτερα την ιστορία. Μου άρεσε όμως από μικρό ιδιαίτερα η κοινωνιολογία, που μπορούσε να εξηγήσει σε λίγες “συμπιεσμένες” παραγράφους, όλα αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα που είναι μπρος στα μάτια μας και μάλιστα με απτές αποδείξεις. Όμως για να εξηγηθούν τα κοινωνικά φαινόμενα απαραίτητο εργαλείο είναι και η ιστορία.
Η ιστορία ως επιστήμη, δεν διαφέρει σε τίποτα από τις μεθόδους των υπόλοιπων επιστημών στην αποδεικτική της διαδικασία. Όπως για παράδειγμα, στη φυσική επιστήμη έχουμε κάποια δεδομένα και παρατηρήσεις οι οποίες χρησιμοποιούνται ως υλικό για να στήσουμε μια θεωρία, έτσι και στην ιστορική επιστήμη, οι μαρτυρίες, τα γραπτά και τα διάφορα ευρήματα, λειτουργούν ως δεδομένα για να στηθεί μια ιστορική θεωρία. Η θεωρία αυτή φυσικά δεν σημαίνει ότι είναι πάντα σωστή. Έτσι υπόκειται συνεχώς σε αμφισβητήσεις ανάλογα με τα νέα δεδομένα που προκύπτουν και αναθεωρείται, επιβεβαιώνεται ή και καταρρίπτεται πολλές φορές εντελώς.
Επειδή όμως η ιστορία είναι μια κοινωνική επιστήμη, το δέλεαρ της λαθροχειρίας της, είναι μεγάλο και έχω παρατηρήσει ότι όσο περισσότερο “ζουμάρει” κανείς στα γεγονότα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο υποκειμενισμός και η μεροληψία των απόψεων, Οπότε η αντικειμενικότητα των συμπερασμάτων στα ιστορικά γεγονότα πάντοτε αποτελεί πρόκληση.

Γιατί κάνω αυτή την εισαγωγή; Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και της πρώην σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Μακεδονίας, πυροδότησε μια ατέρμονη συζήτηση η οποία διεξάγεται από διάφορους αυτόκλητους ιστορικούς στα κοινωνικά δίκτυα (facebook,tweeter) και έχει στόχο να βγάλει την συμφωνία αυτή ως “προδοτική” εκατέρωθεν των συνόρων. Μάλιστα και οι δυο πλευρές έφτασαν σε σημείο να οργανώνουν διαδηλώσεις επειδή θεωρούν τις κυβερνήσεις τους “πουλημένες στον εχθρό”.
Οι συζητήσεις αυτές μάλιστα φτάνουν ακόμα και σε απειλές, αλλά η ιδιαιτερότητά τους είναι η απίστευτη απολυτότητά τους, βασιζόμενα σε μεμονωμένα και υποκειμενικά ιστορικά τεκμήρια.
Σε σημείο μάλιστα που οι περισσότερο αντικειμενικές ή έστω μετριοπαθείς φωνές να μοιάζουν σαν ταύτιση με τον “εχθρό”, άρα εμπεριέχεται και ένας σκιώδης εκφοβισμός του τύπου “είτε είσαι μαζί μας, είτε είσαι προδότης που στηρίζει τον εχθρό”

Το να αναλωθούμε εδώ σε οποιεσδήποτε ιστορικές αναλύσεις, δεν θα μας βγάλει πουθενά. Άλλωστε κατά την γνώμη μου το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο έρχεται σε δεύτερη μοίρα στη συμφωνία των Πρεσπών, που διάφοροι πατριδοκάπηλοι προσπάθησαν να το μεταφέρουν στο προσκήνιο, πουλώντας πατριωτικό συναίσθημα και αγοράζοντας ψήφους και επιρροή, ενισχύοντας παράλληλα τις “μπίζνες” που τόσο “καραμπινάτα” περιγράφονται στη συμφωνία.

Επειδή όμως αυτή η συζήτηση είναι σε εξέλιξη, με νέα άρθρα επί άρθρων, κι επειδή όλη αυτή η συζήτηση τείνει σε ένα εχθρικό κλίμα μεταξύ των λαών, με ενίσχυση των εθνικιστικών αντανακλαστικών, που τελικά αναιρεί ακόμα και τις όποιες καλές προθέσεις σε αυτό το επίπεδο, ας επιχειρήσουμε να έχουμε έναν μπούσουλα σε ότι αφορά αυτό το κοινωνικό/ιστορικό πλαίσιο.
Θα αρκεστούμε στα βασικότερα γεγονότα τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και θα τα συνδέσουμε με την συμφωνία για να δούμε τελικά ποιος ευνοείται από την συμφωνία που υπογράφτηκε στις Πρέσπες.



* Το 1878, μετά την ήττα και κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, υπογράφονται αρχικά (Μάρτης) η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (που ευνοεί τα εθνικιστικά ιδεώδη για “μεγάλη Βουλγαρία”) και λίγο αργότερα (13 Ιούλη) η συνθήκη του Βερολίνου που διαμελίζει την Οθωμανική αυτοκρατορία. Δημιουργείται εθνικοχωροταξικό θέμα μεταξύ Ελλάδας-Βουλγαρίας-Σερβίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας για την περιοχή της Μακεδονίας.

* Το 1893 στη Ρέσνα (μια περιοχή της τότε Πελαγονίας) ιδρύεται η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση-ΕΜΕΟ. (BMPO). Σκοπός της η “απελευθέρωση” της Μακεδονίας από τους Τούρκους με το σύνθημα “Η Μακεδονία στους Μακεδόνες”. Ουσιαστικά εξυπηρετούσε τον Βουλγάρικο εθνικισμό.

* Οι διεκδικήσεις των εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αιτιολογούνται με αλυτρωτική εθνικιστική πολιτική μεταξύ των Βουλγάρων, Ρουμάνων και Ελλήνων χρησιμοποιώντας πληθυσμιακές ομάδες που επιλέγονταν με κοινά χαρακτηριστικά όπως η γλώσσα και η θρησκεία.
Επισημαίνεται ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν αρκετά ανεκτική σε ότι αφορά τέτοιου είδους πληθυσμιακά χαρακτηριστικά.

*Το 1903 γίνεται η εξέγερση του Ίλιντεν (του προφήτη Ηλία, λόγω της γιορτής,20 Ιουλίου), στο βιλαέτι του Μοναστηρίου (σημερινά Μπίτολα), με πρωτεργάτες την οργάνωση ΕΜΕΟ [6]

* Το 1904 σύμφωνα με απογραφή του Χιλμή Πασά στα Βιλαέτια (κάτι σαν “νομοί” της Οθωμανικής αυτοκρατορίας), Μοναστηρίου, Θεσ/νίκης και Κοσυφοπεδίου η σύσταση του πληθυσμού ήταν η εξής:
Μουσουλμάνοι: 1.729.000
Έλληνες (Θρησκ. Πατριαρχικοί): 647.784
Σέρβοι: 167.601
Εβραίοι: 48.270
Βλάχοι (Ρουμάνοι): 30.116

Τα παραπάνω δημογραφικά είναι παρμένα από το βιβλίο του Τάσου Κωστόπουλου “Η απαγορευμένη Γλώσσα”, αλλά με μικρές αποκλίσεις επιβεβαιώνονται και στην πηγή [1].

Υπολογίζεται ότι το 1/3 της μετέπειτα Ελληνικής Μακεδονίας μιλούσε “ντόπια” (ένα είδος Σλαβομακεδονικής διαλέκτου). [2]

* Το 1912 και το 1913 ξεσπούν ο Α’ και Β’ Βαλκανικός πόλεμος αντίστοιχα. Η Μακεδονία διαμελίζεται στα τρία και εδάφη της προσαρτώνται από την Σερβία, την Ελλάδα και την Βουλγαρία.

* Το 1922 οι Μικρασιάτες πρόσφυγες ενδυναμώνουν το Ελληνικό στοιχείο και το 1923 γίνονται ανταλλαγές μεταξύ πληθυσμών.
* Μετά το 1923 αρχίζει στην Ελλάδα η κατασταλτική πολιτική Ελληνοποιήσεων στην Μακεδονία,για την “ντόπια” διάλεκτο, καθώς και στην Πελοπόννησο/Στερεά Ελλάδα, όπου εκεί διώκονται τα Αρβανίτικα. Την καταπίεση και την κρατική καταστολή σε ότι αφορά την Ελλάδα την περιγράφει με ανατριχιαστική λεπτομέρεια ο Τάσος Κωστόπουλος στο βιβλίο “Η Απαγορευμένη Γλώσσα”. Εδώ στη Δ.Μακεδονία οι μνήμες αυτής της πολιτικής δεν έχουν σβήσει και τα τοπωνύμια πολλές φορές ακόμα διατηρούν την “ντόπια” περιγραφή τους.

*Πολλοί σλαβόφωνοι στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής προσχωρούν στον ΕΑΜ. Το ΕΑΜ δημιουργεί την οργάνωση ΝΟΦ (Νορόντο Οσλομπούντιλντο Φροντ) την οποία ήθελε να χρησιμοποιήσει ο Γιουγκοσλάβικος εθνικισμός. Στον Ελληνικό εμφύλιο πολλοί σλαβόφωνοι αποχωρούν προς την πρώην Γιουγκοσλαβία (οι Κομιτατζήδες της Οχράνα)

*Στη Γιουγκοσλαβία ο Τίτο αναγνωρίζει το “Μακεδονικό έθνος” και το συμπεριλαμβάνει ως ισότιμο ομόσπονδο κράτος-μέλος. Την λαϊκή Δημοκρατίας της Μακεδονίας με πρωτεύουσα τα Σκόπια

*Με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το κράτος αυτό κηρύσσει την ανεξαρτησία του την 8/9/1991 ως Δημοκρατία της Μακεδονίας και δημιουργείται θέμα ονοματοδοσίας με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα καθυστέρησε την προσχώρηση της νέας ανεξάρτητης δημοκρατίας στα Ηνωμένα Έθνη και την αναγνώρισή της από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ΕΚ). Αν και η Επιτροπή Διαιτησίας της Διάσκεψης Ειρήνης για την πρώην Γιουγκοσλαβία δήλωσε ότι η Δημοκρατία της Μακεδονίας πληρούσε τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η ΕΚ για διεθνή αναγνώριση, η Ελλάδα αντιτάχθηκε στη διεθνή κοινότητα που αναγνώρισε τη Δημοκρατία εξαιτίας ορισμένων αντιρρήσεων σχετικά με το όνομα, τη σημαία και το σύνταγμα. Σε μια προσπάθεια να εμποδίσει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα να αναγνωρίσει τη Δημοκρατία, η ελληνική κυβέρνηση έπεισε την ΕΚ να υιοθετήσει μια κοινή δήλωση για τη θέσπιση προϋποθέσεων αναγνώρισης, η οποία περιελάμβανε την απαγόρευση των «εδαφικών διεκδικήσεων προς ένα γειτονικό κοινοτικό κράτος, την εχθρική προπαγάνδα και τη χρήση μιας ονομασίας που συνεπάγεται εδαφικές αξιώσεις.
Το 1992 γίνεται διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη που αριθμεί περίπου 1.000.000 πολίτες με σύνθημα “Η Μακεδονία είναι Ελληνική” [3],[4]


* Μέχρι το 2006 γίνονται μικρά βήματα διαλόγου δίχως αποτέλεσμα. Η Ελλάδα θέτει βέτο στην ένταξη της Πρώην Γιουκοσλαβικής δημοκρατίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία το 2006 η εθνικιστική κυβέρνηση VMRO-DPMNE και ιδιαίτερα μετά τη μη πρόσκληση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ το 2008, η εθνικιστική κυβέρνηση VMRO-DPMNE ακολούθησε μια πολιτική "αντικίνησης" ("Antikvizatzija") ως τρόπο άσκησης πίεσης στην Ελλάδα με παράλληλη ιστορική προπαγάνδα για τους σκοπούς της οικοδόμησης της εθνικής ταυτότητας. [3],[5],[7],[8]

*Τον Φεβρουάριο του 2017 το SDUM, το κόμμα το κεντροαριστερού Ζοραν Ζάεφ έρχεται στην εξουσία και ως κίνηση καλής θέλησης σταματά την εθνικιστική πολιτική της “αντικίνησης” και ξαναρχίζει τις διαπραγματεύσεις οι οποίες καταλήγουν στο σύμφωνο των Πρεσπών

Από το σύντομο αυτό ιστορικό αντιλαμβανόμαστε ότι η όποια σύνδεση με την Μακεδονική αυτοκρατορία του Φίλιππα Β’ ή του Μέγα Αλέξανδρου, αποτελεί αναχρονισμό και δεν έχει κανένα νόημα στην ονοματολογική και εθνικιστικής φύσης διαμάχη, η οποία εγείρει τις όποιες αξιώσεις με βάση χαρακτηριστικά πληθυσμών που επινοήθηκαν και επιβλήθηκαν στη νεότερη ιστορία εθνογένεσης μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το να προσπαθεί κάποιος να πείσει ότι κατάγεται απ’ ευθείας από την μακρινή εποχή της Μακεδονικής αυτοκρατορίας και να προσπαθεί να οικειοποιηθεί την ιστορία είναι παράλογο και γελοίο. Τα σύγχρονα κράτη των Βαλκανίων και της Ασίας μπορεί κάποτε να ανήκαν εδαφολογικά και όχι ως σύσταση πληθυσμών σε μια αυτοκρατορία με το όνομα Μακεδονία. Κανένα κράτος ή περιοχή ή μειονότητα όμως δεν μπορεί να “χωρέσει” αυτή την αυτοκρατορία στα σύγχρονα σύνορα. Τα ονόματα δίνονται για λόγους ιστορικής μνήμης. Και η ιστορική μνήμη δεν αποτελεί κρατική ιδιοκτησία, αλλά ανήκουν στην παγκόσμια ιστορική μνήμη. Στην παγκόσμια ιστορική κληρονομιά.
Η εκμετάλλευση αυτής της κληρονομιάς, με τα μουσεία, τα επισκέψιμα μνημεία, τον ιστορικού τύπου τουρισμό, την παραγωγή ιστορικών ντοκιμαντέρ κλπ, πέρα από την επιστημονική διάσταση, έχει και την οικονομική, για την οποία σφάζονται παλληκάρια!

Τι προβλέπει όμως το σύμφωνο των Πρεσπών για όλο αυτό το ιστορικό; [9]
(Πρώτο μέρος είναι η Ελλάδα και δεύτερο η Βόρεια Μακεδονία)




Το σημείο 4 του άρθρου αυτού για παράδειγμα δίνει την δύναμη στην Ελληνική πλευρά να απαιτήσει την εξάλειψη κάθε ιστορικής αναφοράς στην αρχαία Ελλάδα. Ακόμα και την αλλαγή της σημαίας της Βόρειας Μακεδονίας. Τα Μακεδονικά μπορεί να αναφέρονται με αυτό το όνομα αλλά απεμπολείται η όποια σύνδεση με τον Ελληνικό αρχαίο πολιτισμό με την παραδοχή ότι είναι Σλαβική η γλώσσα.
Κι αν ξαναβγεί κάποια εθνικιστική κυβέρνηση στο μέλλον και αμφισβητήσει την συμφωνία;




 

 
Τότε ακόμα και αν υπάρξει αδιαλλαξία στη μεταξύ των κρατών συνεννόηση, αναλαμβάνουν τα διεθνή θεσμικά όργανα. Οι γεωπολιτικές αναλύσεις με τα διάφορα “αν”, εμπλέκοντας μέσα Τουρκία, προφητείες, υφαλοκρυπίδες, “μεγάλες” εθνικιστικές αλυτρωτικές ιδεοληψίες κλπ, που μονοπωλούν τις ηλεκτρονικές κοινωνικές συζητήσεις, ξεφεύγουν στη σφαίρα του φανταστικού αυτή τη στιγμή, με τις τωρινές γεωπολιτικές ισορροπίες στα Βαλκάνια.

Τι κερδίζουν οι Βορειομακεδόνες απο αυτή τη συμφωνία σε κοινωνικό/ιστορικό επίπεδο;



Επειδή η σύγχρονη ιστορία βασίζεται για τους Βορειομακεδόνες στην εξέγερση του Ίλιντεν, επειδή θεωρούν ότι αναγνωρίστηκαν από τον Τίτο σαν Μακεδόνες, κερδίζουν την ιθαγένεια με αυτό το όνομα. Δηλαδή υπάρχει η αντίφαση να λέγεται η χώρα Βόρειο Μακεδονία και ο πολίτης, όχι Βορειομακεδόνας, αλλά σκέτο Μακεδόνας. Αυτό είναι κιόλας το αδύναμο σημείο της συμφωνίας κατά μία άποψη μιας και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού μπορεί μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί και πάλι από αλυτρωτική εθνικιστική πολιτική. Επειδή δηλαδή υπάρχουν Μακεδόνες, αλλά μόνο Βόρεια Μακεδονία, δημιουργείται η αξίωση για Νότια, Δυτική κλπ που τώρα θα μπορούσαν να θεωρούνται από κάποιον εθνικισμό οτι είναι κατακτημένες!
Η συμφωνία όμως παίρνει τα μέτρα της για να μην υπάρχουν μελλοντικά τέτοιες παρερμηνείες;

Στο άρθρο 3, παρ 4 και στο άρθρο 6 συμφωνείται ότι:





Πρέπει να πούμε ότι ακόμα και ο εθνικισμός που αναπτύχθηκε στη γειτονική χώρα, αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό ως πίεση και αντίδραση στους φόβους της Ελλάδας. Στην πράξη μετά την πτώση της πρώην Γιουγκοσλαβίας δεν έχει υπάρξει κάποιο πρόβλημα μεταξύ των δυο κρατών και τα διπλωματικά επεισόδια με θέμα το όνομα, πάντα ήταν χαμηλής έντασης, ακόμα και από εθνικιστικές κυβερνήσεις.
Η συμφωνία αυτή λοιπόν σε δεύτερο χρόνο επικυρώνει και τις καλές προθέσεις για συνεργασία των δυο κρατών, σε ένα άλλο επίπεδο. Αυτό της οικονομίας.

Μέχρι τώρα η άποψή μου σχεδόν μπορεί να χαρακτηριστεί “φιλοκυβερνητική”.
Κι αυτό γιατί δεν είδαμε ακόμα τα ουσιαστικά κομμάτια της συμφωνίας, τα οποία βρίσκονται στο επίπεδο της οικονομίας.
Ας επαναλάβουμε λοιπόν το ερώτημα που βάλαμε πριν από αυτόν τον ιστορικό πρόλογο.
Τελικά ποιος είναι ο κερδισμένος από αυτή την συμφωνία;

Καταρχήν η Βόρεια Μακεδονία (πρέπει να συνηθίσουμε να το λέμε έτσι πχια!), ψοφάει για επενδύσεις. Μάλιστα για να προσελκύσει ξένους επενδυτές κάνει εκπτώσεις ακόμα και σε εργατικά δικαιώματα. Τις διαφημίζει κιόλας αυτές τις εκπτώσεις (με την ανοχή της κυβέρνησής τους προφανώς) σε βιντεάκια του τύπου “Είμαστε η Κίνα της Ευρώπης”


Με σταθερή φορολογία 10% για όσους καπιτάλες χώσουν τα λεφτά τους εκεί, με μέσο μισθό τα 430 ευρώ (υπερεκτιμημένο το κόβω), με 10 χρόνια “φορολογικές διακοπές” σε επενδυτές που τα ρίχνουν σε ζώνες ελεύθερου εμπορίου και μπόνους από πάνω με απαλλαγές στην απόδοση του ΦΠΑ στο κράτος! Με πλεονεκτική θέση για διαμεταγωγές εμπορευμάτων στην Ευρώπη, έχει καταφέρει είδη να ψήσει αρκετούς να πάνε να επενδύσουν εκεί. [10]
 
Μετά την Γερμανία (φυσικά! Βλέπε παλιότερο άρθρο [11]) και την Μεγάλη Βρετανία πριν από εμάς, είμαστε η 3η επενδυτική δύναμη στη Βόρεια Μακεδονία. (στοιχεία Σεπτεμβρίου 2017) [12]
Παρότι όμως εισρέουν επενδύσεις, με τέτοια “τζαμπέ” φορολογία, φυσικά το κράτος δεν εισπράττει τα τρελά αναλογικά έσοδα, οπότε και τα budget για δημόσιες επενδύσεις είναι μετρημένα.
Πόσο μάλλον που μέχρι πρότινος τα έσοδα γίνονταν Μεγαλέξανδροι και Φιλιππες.
Φανταστείτε λοιπόν να είστε ο Μυτιληναίος, ο οποίος φυσικά και έχει πάει για επενδύσεις εκεί (στα μεταλλεία για παράδειγμα [13]) και το έχετε γυρίσει στην ενέργεια τα τελευταία χρόνια, επειδή παίζουν και τα ΕΣΠΑ στην Ελλάδα τουλάχιστον.
Πως λοιπόν να διαφυλάξει ένας τέτοιος πετυχημένος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας τα καλά αποτελέσματα του ομίλου του; [14]

Στη Βόρεια Μακεδονία όσες μπίζνες κι αν κάνει το πλάνο είναι περιορισμένο. Κι αυτό γιατί δεν παίζουν Ευρωπαϊκά προγράμματα απασχόλησης ή ενίσχυσης. Για να απλώσει ο Μυτιληναίος (κι κάθε επενδυτής τύπου Μυτιληναίου, τα φτερά του ( ο οποίος αναφέρθηκε τυχαία. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε καπιτάλας στη θέση του Μυτιληναίου), θα πρέπει να επιλυθεί επιτέλους η φάση με το όνομα, να αρχίσει διαπραγματεύσεις ένταξης στην Ε.Ε., να έρθουν τίποτα χρηματοδοτικά προγράμματα για τη Β.Μακεδονία, να αρχίσει να κατασκευάζει υποδομές η χώρα για ενέργεια πχ, να τα αρπάξει διπλά ο Μυτιληναίος. Κι από τις φορολογικές ελαφρύνσεις και από τις επιδοτήσεις στήριξης της Βορειομακεδόνικης οικονομίας.

Αν θέλουμε να δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα για το ποιος κερδίζει δηλαδή, η απάντηση είναι τα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά κεφάλαια, που θα επενδυθούν εκεί μαζί με την Αμερικάνικη βιομηχανία ασφάλειας που “σπρώχνει” εμπόρευμα μέσω του ΝΑΤΟ.



Η ίδια η συμφωνία καθορίζει και τους τομείς που θα γίνουν μπίζνες, που εντελώς τυχαία είναι οι βασικοί άξονες των προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ. Μάλιστα προβλέπονται κι άλλα τελωνεία για να καθίσταται ο έλεγχος ακόμα πιο αποτελεσματικός. Ο Έλεγχος μάλιστα χρειάζεται στους Ευρωπαίους κεφαλαιοκράτες και για να καταπολεμήσουν τα “φτηνά” Κινέζικα. Όσοι παραγγέλνετε ιντερνετικά απο Κίνα, ίσως έχετε καταλάβει πως γίνεται να αποφεύγετε τα μεταφορικά για προϊόντα που στοιχίζουν ακόμα και κάτω του Ευρώ, τα οποία περνούν κάτω από την μύτη των Τελωνειακών και χρησιμοποιούν το “ευνοϊκό” επιχειρηματικό περιβάλλον της Βορειομακεδονίας ή της Τουρκίας. Το να μπει λοιπόν ένας φραγμός και ένας έλεγχος, είναι υπέρ των Ευρωπαϊκών κεφαλαίων. (και κατά του ιντερνετικού καταναλωτή Κινέζικων!)


Κι ενώ στη συμφωνία περιγράφονται σε μεγάλη έκταση οι προοπτικές της οικονομικής συνεργασίας σε νεοφιλελεύθερη βάση, φυσικά δεν αναφέρεται ούτε γραμμή για συνεργασία εργατικών σωματείων ας πούμε. Ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να οργανώνονται διακρατικά στις ίδιες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Ευτυχώς παραχωρείται από την συμφωνία η “ελεύθερη διακίνηση ατόμων”, ώστε να έρχονται και οι Βορειομακεδόνες εδώ και στην Ευρώπη γενικότερα για ένα καλύτερο μεροκάματο και για να να υποβαθμίσουν κι άλλο τους εθνικούς μισθούς.

Οι αυτοαποκαλούμενοι “αριστεροί” του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν για άλλη μια φορά, θάβουν έντεχνα τις αξίες της αριστεράς, τις αξίες για την χειραφέτηση του εργατικού κόσμου,αναπαράγοντας και επεκτείνοντας τον καπιταλισμό σε νέες γαίες της απαγγελίας, όπως κάνει κάθε συνεπές σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που λειτουργεί τελικά ενάντια στα εργατικά συμφέροντα.


Εν κατακλείδι, μπορεί οι εθνικιστικές φωνές να προκαλούν θόρυβο για το ιστορικό/πολιτισμικό πλαίσιο, αλλά είναι καταδικασμένες να σβήσουν από την περισσότερο ειρηνική νεοφιλελεύθερη προοπτική, που όμως κι αυτή παραμένει άδικα ταξική σε σχέση με μια Μαρξιστική προσέγγιση.
Προς το παρόν το θέμα είναι να γίνουν καινούριες “μπίζνες”.
Και η επίλυση του γόρδιου δεσμού του ονοματολογικού από τον Μέγα Αλέξανδρο Τσίπρα, έγινε με νεοφιλελεύθερο σπαθί, που θα κάνει τους Βορειομακεδόνες μάλλον να το μετανιώσουν στην επόμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση.
Μέχρι τότε θα πρέπει να συνηθίσουμε τις αντιφάσεις μας, μέσα από μια ανωμαλιάρικη σχέση εθνικής και οικονομικής συμβίωσης με τα γειτονόπουλα.

Σάκης "Λύκος" Καρανικολόπουλος

Πηγές
[1]Απογραφή του Χιλμη Πασα https://www.lithoksou.net/p/oi-apografes-toy-xilmi-pasa-1988
[2] Σε ότι αφορά τα σλαβικά ιδιώματα στην Ελλάδα, παραπέμπουμε στην έρευνα της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου με τίτλο “Τα σλαβικά ιδιώματα στην Ελλάδα: Γλωσσολογικές προσεγγίσεις και πολιτικές αποκλίσεις” από τον πολυσυλλεκτικό τόμο “Ταυτότητες στη μακεδονία”, εκδόσεις Παπαζήση,1997
[3] https://en.wikipedia.org/wiki/Macedonia_naming_dispute
[4] https://en.wikipedia.org/wiki/Demographic_history_of_Macedonia#Macedonian_Question


[7] Η απαγορευμένη γλώσσα - Τάσος Κωστόπουλος (Βιβλιόραμα 2008)
[8] Ταυτότητες της Μακεδονίας (πολλοί συγγραφείς) Εκδόσεις Παπαζήση 1997

[9]Το κείμενο της συμφωνίας Ελλάδας-FYROM
https://www.efsyn.gr/arthro/olokliro-keimeno-tis-symfonias-elladas-pgdm


[10] Οι 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις στα Σκόπια
https://eurobc.mk/en/utd_200.html

[11] Το όραμα της Ευρωπαϊκής πίτσας
http://sentra.com.gr/to-orama-tis-evropaikis-pizzas/



Απόσπασμα από συνέντευξη στην εφημερίδα Καθημερινή:
“Χαρακτήρισε, τέλος, το 2017 πολύ καλή χρονιά, αφού επαληθεύθηκαν τα νούμερα και οι στόχοι που είχαν τεθεί όταν ανακοινώθηκε στο τέλος του 2016 η συγχώνευση, και μάλιστα καλύτερα των προσδοκιών. Βελτιώθηκε κατά πολύ το cash flow της εταιρείας και δημιουργήθηκε το κρίσιμο μέγεθος για να υλοποιήσει τα σχέδιά της, προσέθεσε ο ίδιος.”


στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)