Επική 'στροφή' της Βρετανικής κοινωνίας: οι Βρετανοί ψηφοφόροι προτιμούν τον σοσιαλισμό έναντι του καπιταλισμού!

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν υποστήριξη υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεων κοινής ωφελείας εν μέσω σκληρής μάχης για την οικονομία μεταξύ του Τζέρεμι Κόρμπιν και της Τερέσα Μέι 

ομάδα everett

Οι Βρετανοί ψηφοφόροι επιθυμούν από την κυβέρνηση μια περισσότερο σοσιαλιστική προσέγγιση για την οικονομία μέσω της επανεθνικοποίησης των σιδηροδρόμων και άλλων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, με την παράλληλη επιβολή ενός ορίου στους υψηλότερους μισθούς, σύμφωνα με το The Week, που επικαλείται σχετική έρευνα.

Συγκεκριμένα, η σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε από το ινστιτούτο Legatum, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ένα κεντροδεξιό think tank, δείχνει ότι οι απόψεις του Βρετανικού κοινού για την οικονομία ευθυγραμμίζονται περισσότερο με τις πολιτικές των Εργατικών παρά με αυτές των Συντηρητικών, με τους Times μάλιστα να κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου για τους τελευταίους, λίγο πριν από το συνέδριο του κόμματος στο Μάντσεστερ.  

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 83% των Βρετανών ψηφοφόρων προτιμούν οι εταιρίες νερού να έχουν δημόσιο χαρακτήρα έναντι της ιδιωτικοποίησης, ενώ το 77% θέλει επανεθνικοποίηση των εταιριών αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος. Επίσης, το 76% θέλει οι σιδηρόδρομοι να επιστρέψουν στον έλεγχο του κράτους. 

Το The Week αναφέρεται και σε συγκεκριμένες δηλώσεις του Κόρμπιν και της Μέι που δείχνουν ότι υπάρχει πλέον μια έντονη και ξεκάθαρη ιδεολογική διαμάχη. Συγκεκριμένα, ο Κόρμπιν αναφέρθηκε στο 'αποτυχημένο μοντέλο του καπιταλισμού', ενώ η Μέι έσπευσε να το υπερασπιστεί υποστηρίζοντας ότι ο καπιταλισμός είναι 'ο σπουδαιότερος συντελεστής της συλλογικής ανθρώπινης προόδου που δημιουργήθηκε ποτέ'.

Πολλοί μάλιστα κατηγόρησαν τη Μέι ότι ουσιαστικά άργησε να υπερασπιστεί ανοιχτά τον καπιταλισμό, καθώς, όπως όλα δείχνουν, ο σοσιαλισμός δεν φοβίζει τις κοινωνίες, καθώς δεν τον συνδέουν πλέον με τα αυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα του παρελθόντος. Πράγματι, είδαμε κάτι ανάλογο και στην άλλη μήτρα του νεοφιλελευθερισμού, τις ΗΠΑ, όπου ο αντίπαλος της Χίλαρι Κλίντον για τα προκριματικά των Δημοκρατικών, Μπέρνι Σάντερς, μάζευε μεγάλα πλήθη στις συγκεντρώσεις του, κυρίως από την Αμερικανική νεολαία, παρά τον πόλεμο που δέχθηκε από το κατεστημένο και παρά το ότι δήλωνε ανοιχτά σοσιαλιστής.

Το άρθρο του The Week υποστηρίζει τέλος ότι παρόλο που ο Κόρμπιν δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, οι Βρετανοί υποστηρίζουν τις πολιτικές που πρεσβεύει και υπάρχει μια εμφανής ιδεολογική μετατόπιση της Βρετανικής κοινωνίας προς τα αριστερά.

Βέβαια, στο σημείο αυτό κάνει μάλλον ένα μεγάλο λάθος. Διότι φαίνεται ότι οι Βρετανοί εκδηλώνουν πλέον με ευθύτητα την προτίμησή τους στις σοσιαλιστικές πολιτικές και τον σοσιαλισμό, ακριβώς επειδή μετά από δεκαετίες το εργατικό κόμμα διαφοροποιείται από τους συντηρητικούς λόγω της παρουσίας του Κόρμπιν στην ηγεσία. Έτσι, οι ψηφοφόροι δεν θεωρούν μάταιη την υποστήριξη του κόμματος των Εργατικών απέναντι στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υποστηρίζει το Συντηρητικό κόμμα. Βέβαια, ενδεχομένως και η πορεία του Μπέρνι Σάντερς στις ΗΠΑ να έπαιξε σημαντικό ρόλο.

Επιπλέον, δεν θυμόμαστε μεγάλα πλήθη στη Βρετανία να τραγουδούν το όνομα ενός πολιτικού ηγέτη - όπως συνέβη επανειλημμένα με τον Τζέρεμι Κόρμπιν - στους ρυθμούς ενός δημοφιλούς ροκ κομματιού (και συγκεκριμένα του Seven Nation Army των White Stripes), ακόμα και σε μη πολιτικές συγκεντρώσεις, όπως ροκ συναυλίες. Πόσο πιο δημοφιλής μπορεί να γίνει ένας πολιτικός στις μέρες μας;